TESTU ANTOLATZAILEAK

JARRAIAN TESTU ANTOLATZAILEAK LANTZEKO ERABILITAKO ARIKETAK AURKEZTUKO DITUT:

1)ANTOLATZAILE  ARIKETA:

Erran zein eta zer motatakoak diren testuotako antolatzaileak:  

     A)            Erdi Aroan marrazturiko hainbat mapa munduri begirada bat ematen diona azkar ohartzen da  Belen, Nazaret, Jerusalem eta horrelako lekuei eskaintzen zaien arduraz. Leku biblikoak munduaren erdi-erdian daude kokatuta: gainera hiriak edo lurraldeak, berriz,( aurkaritzako lokailua) azaldu ere(emendiozkoa) ez dira egiten, edo oso modu gutxituan azaltzen dira. Hala gertatzen da, kasu,( poeratzaile arg. Zehatzaiela) Lebanako Beatoaren ilustratzaileak egindako mapan, non Egiptok edo juden herriak Asiak baino toki handiagoa hartzen duten.      

 Hala ere,( aurkaritza) oker egongo ginateke baldin eta mapa horiek, ludia gaizki irudikatzen dutelako, alferrikakoak direla pentsatuko bagenu. Izan ere, (kausazkoa) haien bitartez lekuen garrantzia jakin ahal dugu, zer balio ematen zitzaien, noraino ziren Erdi Aroan nagusi kristau erlijioaren ikuspuntuak. Eta (emendiozkoa) informazio hori zientifikoa dietzen duguna bezain funtsezkoa da, lagundu egiten baitigu garai hartako gertaera asko ulertzen.  

  

              Balioaren neurria hain gardenki adierazten duen mapa mundurik ez da, noski,( berbaldi markat. Epistemikoa) gaurko eginean egiten, baian egingo balitz seguru hiri eta nazio batzuek –New Yorkek adibidez,(operatzaile argudiozkoa zehatzailea) edo Ameriketako Eestatu Batuek- izugarri leku handia hartuko luketela, ohiko mapa fisikoetn hartzen dutena baino handiagoa; Letoniak, aldiz,(aurkaritzakoa) berez dagokiona baino txikiagoa izango luke. Esan nahi da ez dela betetzen, balio hauetan, Bernard Shaw-ek elefante eta arkakusoei buruz zioena, alegia(esplikatiboa) elefantea, normalean, txikiagoa izaten dela marrazkietan errealitatean baino, eta arkakusoa, alderantziz. Balio emateko unea iristen denean, handi handiago egiten da, eta txikia, txikiago.

    B)              Grazia egiten zigun txisteak. Fintzionarioez pentsatzen ari nintzela gogoratu zait. Izan ere,( kausazkoa) krisi garaiotan, funtzionarioak sarri dabiltza askoren ahotan. Urrutira jo gabe aste honetako Argai-k “asteko gaitzat” hautatu du, eta Mikel Garciaren erreportaje interesgarria dakar, “beharrezkoak bai, baina bada zer hobetu” izenburupean.

Oposiziotik abiatzean omen (berbaldi markatzailea. Epistemikoa) da dena. Bat nator. Hots,( birformulatzaile esplikatiboa) ziur nago egiten diren oposizioak baino zehatzagoak eta hobeak burutu daitezkeela. Baina (aurkaritzakoa) neurgailuen aldekoa naiz ni. Neurgailurik eza baino justuagoa iruditzen zait neurgailurik txarrena ere(emendiozkoa). Garai batean, enpresa pribatuean sartzeko modurik ohikoena une egokian toki egokian egotean zetzan. Edo ( hautakaria) galdezka ibili eta bazterrak nahasten. “ ez duzu postu bat edukiko guru koinatuaren anaia gaztearentzat, soldadutza bukatu berritan ezer gabe dago eta!”. Parean tokatzen bazen barrura! Eta (emendiozkoa) tailer horretan egin zitzakeen bizitzako gainera urteak… ez didazue esango oposiziorik desastreena baino justuago denik! Horrelako jendez beterik daude funtzionario ez direnen lanpostuak. Egia da, era berean,( emendiozkoa) zatoz bihar sindromearena. Alegia,(explikatiboa) denok ezagutzen ditugu funtzionario axolagabe eta adeitasun gutxikoak. Dena dela,(aurkaritzakoa) bestelakoak asko dira.

2)ANTOLATZAILE ARIKETA:

izen ttipiak:  urriak 22

Aitzinsolasa

Hipokoristikoen azterketa zergatik den garrantzizkoa galdeginen balidate ihardetsiko nuke, lehen-lehenik, euskaldunok erabili ditugun eta oraino erabiltzen ditugun izendatze bideen berri ematen digulako dela munta handikoa. Nago hau, berez, aski arrazoi pisuzkoa dela, izan ere onomastikaren zeregina izen bereziak aztertzea baita. Honetaz landa eta bigarrenik, izen ttipiek egungo deitura eta oikonimo asko ongi ulertzeko aukera ematen digute: adibidez, Peruskirena-n Peru dugula lehen begiratuan antzeman daiteke, eta bukaera edutezko genitiboa dela, baina tarteko segmentua zer den ez da garbi egonen hipokoristiko sistema ikertu ezean. Era berean, Martija deituran Marti dagoela aise ikusiko dugu, baina ez diogu apika amaieran dugunari igarriko, gure izendegia aztertzen ez badugu.

Hirugarrenik, izen ttipien arloko ikerketa toponimoen etimologia argitzeko ere lagungarri izan daiteke; erraterako, Baztango Almandoz herri izenak Alaman antroponimoaren eratorri batean, hipokoristiko batean, duke oinarri, *Alamando-n hain zuzen ere, Irigoienen (1995f) ustekaria egia izatera, eta nire iritzian egiantz handikoa da. Nik neronek ez dut bizkaitar euskaltzainak aipatzen zuen aldaera aurkitu, baina bai horren biziki irudia den Alemantto. Erran bezala, euskal onomastika arautzen ere lagun diezagukete hipokoristikoek, oraingo deituraren jatorria eta nondik norakoa hobeki ulertzeko bide ematen digutenez geroztik.

Laugarrenik, izen ttipiek aukera ematen dute ohiko hizkeraren azpian dauden egitura fonologikoak aztertzeko: silaben barne egitura eta motak, «template» edo plantillak, errepikapen baliabideak eta irudikatze fonologikoaren maila desberdinen arteko harremanak batez ere (Lipski, 1995: 387). Nik garbi baino garbiago dakusat, azken urte hauetako lanak irakurrita, hipokoristikoen azterketan aurrera eginen badugu fonologialarien premia dugula, euskal onomastikariok ez baitakigu —nik segurik ez— fonologiaren barreneko zoko-mokoen eta (azken) korronteen berri.

Bosgarrenik, dialektologiarekin ere badute zerikusia, izen ttipiek berek eta hauek erdiesteko ibilitako erabideek historian zehar izan duten hedadura geografikoa bestelako ezaugarri dialektalekin erlaziona daitekeelako, euskalkien garapena eta bilakaera hobeki konprenitzeko.

Buruenik, izen ttipiak hertsiki erlazionaturik daude haur hizkerarekin, eta garbi dago arlo honetan ari diren ikertzaileei ekarpen polita egin diezaiekegula onomastikariok, eta orobat haiek guri, hipokoristikoak eremu zabalago batean kokatzeko abagune ematen baitigute.